Czy jest możliwe zatrudnienie w przypadku autyzmu lub zespołu Aspergera? „Linia wsparcia” w Bojanowie, w Ośrodku Rehabilitacyjno-Adaptacyjnym Caritas Diecezji Sandomierskiej

Wykorzystany obrazek pochodzi ze strony http://www.niepelnosprawni.pl/ledge/x/229117

Dziś miałam przyjemność opowiadać o zasadach obowiązujących w przypadku podejmowania zatrudnienia przez osoby niepełnosprawne, a pisząc bardziej precyzyjnie – przez osoby ze stwierdzonym stopniem niepełnosprawności lub z orzeczeniem o niezdolności do pracy*.

Prelekcja została wygłoszona dla beneficjentów zadania publicznego:
„Linia wsparcia” – działania wspierające osoby z autyzmem z całościowym zaburzeniem rozwoju. Etap II. Priorytetowym celem działań w ramach projektu jest zwiększenie samodzielności osób niepełnosprawnych z autyzmem, zwiększenie ich szans na funkcjonowanie w społeczeństwie oraz na pracę zawodową.

Zadanie publiczne zostało sfinansowane ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, a podmiotem prowadzącym projekt jest Caritas Diecezji Sandomierskiej.

Tematem przewodnim konferencji podsumowującej II etap projektu „Linia wsparcia” był szeroko pojęty autyzm.  Wśród słuchaczy były osoby, w przypadku których zdiagnozowano spektrum autyzmu lub zespół Aspergera, ich rodziny, opiekunowie, a także przedstawiciele instytucji, które zajmują się pomocą dla takich osób. W tym zarówno instytucji publicznych, jak i organizacji pozarządowych.

Powiem Państwu, że informacje przedstawione przez prelegentów (m.in. Pani doktor Marzena Pelc – Dymon, specjalista pediatra i psychiatra dziecięcy  i Pani psycholog – dr Justyna Kula-Lic) były niezwykle inspirujące, zawierały ogromną dawkę wiedzy, a film przygotowany jako (nazwa mojego pomysłu;)): „Raport z realizacji projektu” powinien być – moim zdaniem – emitowany codziennie w TV w paśmie największej oglądalności.

O publikacji i dalszym udostępnianiu tych materiałów, w tym materiału przygotowanego przeze mnie – zadecyduje podmiot prowadzący projekt. Ja ze swojej strony mogę jedynie zachwycić się wielkim dziełem, ogromną pracą włożoną w jego realizację i życzyć Wszystkiego Dobrego wszystkim uczestnikom i beneficjentom.
A tymczasem – przesyłam jeden z artykułów, na który trafiłam podczas przygotowywania się do dzisiejszej prelekcji.

To bardzo ciekawy wywiad z Panią Joanną Ławicką, terapeutką, pod wiele mówiącym tytułem „Autyzm: fakty i mity” .

Zachęcam do lektury. – Bardzo warto, bez względu na to, czy macie Państwo w rodzinie lub wśród znajomych osoby z taką diagnozą. Bardzo warto.
I bardzo warto śledzić projekt Caritas Diecezji Sandomierskiej „Linia wsparcia” – działania wspierające osoby z autyzmem, całościowym zaburzeniem rozwoju.

Pozdrawiam serdecznie wszystkich słuchaczy dzisiejszej prelekcji i składam uszanowania dla uczestników, twórców i realizatorów projektu! To wielkie dzieło! 🙂

PS

Zdjęcie obrazujące wpis, pokazuje tzw stan idealny. Są jednak sytuacje, gdy stan osoby znacznie utrudnia jej samodzielne życie bez codziennego wsparcia – także w pracy zawodowej. W takim przypadku – moim zdaniem – bardzo korzystną i przyjazna formą zatrudnienia może być założenie spółdzielni socjalnej.

* Nadobowiązkowo..

Dla zainteresowanych szczegółami mojego wystąpienia – dotyczyło, jak napisałam wyżej – podejmowania zatrudnienia przez osoby niepełnosprawne i zatrudniania osób niepełnosprawnych i z orzeczoną niezdolnością do pracy w świetle obowiązujących przepisów.
Przedstawiłam zasady obowiązujące przy zatrudnianiu osób, wobec których wydane zostały orzeczenia o niezdolności do pracy lub orzeczenia o niepełnosprawności, najważniejsze uprawnienia, jakie przysługują pracownikowi z orzeczeniem o niepełnosprawności i korzyści pracodawcy, który taką osobę zatrudni (kwoty dofinansowania).
W przypadku osób, którym przysługuje renta socjalna, rodzinna lub renta z tytułu niezdolności do pracy zwróciłam uwagę, że osiąganie przychodów przez osoby niepełnosprawne może się wiązać ze zmniejszeniem kwoty wypłacanej renty, a nawet jej zawieszeniem. Przedstawiłam aktualne limity przychodów, jakie w tym zakresie zostały wyznaczone, a także zasady, jakie w tej kwestii obowiązują.

Konferencja odbyła się w Bojanowie, Ośrodku Rehabilitacyjno-Adaptacyjnym Caritas Diecezji Sandomierskiej. To miejsce wydaje się mieć duży potencjał.

Inny a wymiar sprawiedliwości, czyli m.in. niepełnosprawni w sądzie i okolicach

Plakat promujący konferencję otwierającą projekt pt. „Podnoszenie wrażliwości sędziów i prokuratorów w zakresie równego traktowania”

We środę, 28 października 2014 roku miałam przyjemność brać udział w konferencji pt. „Inny, a wymiar sprawiedliwości”.

Konferencja odbyła się w Warszawie, w salach Austriackiego Forum Kultury , przy ul. Próżnej. Jej celem była promocja projektu: „Podnoszenie wrażliwości sędziów i prokuratorów w zakresie równego traktowania”.

Projekt, realizowany przez Helsińską Fundację Praw Człowieka we współpracy m.in. z Rzecznikiem Praw Obywatelskich, Prokuratorem Generalnym, Ministrem Sprawiedliwości i Stowarzyszeniem Sędziów Polskich „Iustitia” ma uwrażliwić sędziów i prokuratorów oraz kandydatów na sędziów i prokuratorów na kwestie związane z równym traktowaniem osób należących do grup narażonych na dyskryminację.

Cel ten ma zostać osiągnięty poprzez m.in. przygotowanie „Przewodnika równościowego”, czyli tzw. publikacji eksperckiej na temat przeciwdziałania dyskryminacji w codziennej praktyce sądowniczej. Celem „Przewodnika równościowego” będzie dostarczenie sędziom i prokuratorom informacji na temat różnych wartości, kultur, stylów życia, doświadczeń życiowych ludzi należących do różnych grup narażonych na dyskryminację oraz wskazówek ich wykorzystania w pracy sędziego i prokuratora. Uff. To tyle formalnych informacji.

Cały przebieg konferencji był nagrywany, niektóre nagrania z minionych wydarzeń tego typu znajduję na YouTubie, mam więc nadzieję, że i tą konferencję każdy z nas będzie mógł kiedyś w domu obejrzeć – skoro o dostępności dla m.in. osób niepełnosprawnych w niej mówiono..

Jak na razie jednak nie mam nawet żadnych zdjęć, których udostępnienie obiecała mi HFHP pozostaje więc Wam uwierzyć mi na słowo.

Chyba najbardziej zapadła mi w pamięć prezentacja pani dr Moniki Zimy-Parjaszewskiej,  Wiceprezes Zarządu Polskiego Stowarzyszenia na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym. Niezwykle emocjonalnie, a przy tym bardzo merytorycznie przedstawiła nagminne problemy osób  z niepełnosprawnością umysłową. O tym, jak są wykorzystywani i lekceważeni w życiu codziennym i jak są lekceważeni przez osoby, od których oczekiwałoby się najwyższych standardów postępowania – bo sprawujących wymiar sprawiedliwości.

Bardzo ciekawe wystąpienie miała też pani Katarzyna Słubik, członek zarządu Stowarzyszenia Interwencji Prawnej, która z kolei prezentowała w tym zakresie tematycznym doświadczenia cudzoziemców, osób często nie znających zbyt dobrze języka, lub przebywających na terenie Polski, powiedzmy że „mniej formalnie”.

Moim zadaniem było przedstawienie doświadczeń osoby niepełnosprawnej w wykonywaniu zawodu prawnika. Jak będzie można to obejrzeć, to podeślę link.

Pozdrawiam serdecznie i życzę nam wszystkim Wspaniałego Święta Niepodległości.

Utraciłem sprawność – czy stracę pracę?

 – Rozchorowałem się. Na komisji lekarskiej stwierdzono niezdolność do pracy.

 Boję się, że mój pracodawca mnie zwolni.

Czy mogę tego uniknąć?

Tak, jest taka możliwość.

Są dwie* okoliczności, które można i warto uzmysłowić naszemu pracodawcy.

1. To finansowe wsparcie, jakie pracodawca może uzyskać ze środków publicznych, celem kontynuacji naszego zatrudnienia.

Pracodawca może uzyskać dofinansowanie nawet do wysokości dwudziestokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia. Dotyczyć ono może m.in.

– koniecznej adaptacji pomieszczeń,
– zakupu niezbędnych urządzeń,
– a nawet obejmować częściowy zwrot miesięcznych kosztów zatrudnienia zarówno osoby niepełnosprawnej, jak i osoby, która będzie jej w pracy pomagać w tych czynnościach, których ze względu na swą niepełnosprawność pracownik nie będzie w stanie wykonać  samodzielnie.

2. To obowiązek pracodawcy, w stosunku do osoby zatrudnionej (czyli odpowiednie działania trzeba podejmować zanim nas zwolnią), która  w wyniku wypadku przy pracy lub choroby zawodowej utraciła zdolność do pracy na dotychczasowym stanowisku – do wydzielenia lub zorganizowania odpowiedniego stanowiska pracy z podstawowym zapleczem socjalnym.

Koniecznie w tym przypadku należy zgłosić gotowość przystąpienia do pracy. – Najpóźniej w ciągu miesiąca od uznania pracownika za osobę niepełnosprawną.

 Powodzenia!

 

Uwaga. Orzeczenia lekarzy orzeczników ZUS o niezdolności do pracy są traktowane na równi z orzeczeniem o odpowiednim stopniu niepełnosprawności. Zawsze jednak warto stawić się na drugą komisję celem uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności, gdyż daje ono inne uprawnienia, niż orzeczenie o niezdolności do pracy.

* Przypisek do liczby „dwie” – okoliczności, o których dobrze wiedzieć i pamiętać w takiej sytuacji, jest naturalnie więcej, niż dwie, a i te, które wymieniłam, w każdym przypadku wymagają indywidualnej analizy. Uważam jednak, ze dobrze jest nie pominąć tych obu stron medalu; tj. i – obowiązku, jaki może ciążyć na pracodawcy, i – pomocy de minimis, która może mu zostać udzielona. 

Renta socjalna

Renta socjalna to świadczenie pieniężne, które przysługuje osobie pełnoletniej, o orzeczonej całkowitej niezdolności do pracy, gdy osoba ta z pewnych względów nie uzyskała uprawnień do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Zasady oraz tryb przyznawania i wypłaty renty socjalnej określa ustawa z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej. Ustawa ta wskazuje trzy sytuacje, w jakich może przysługiwać renta socjalna. Podział ten uzależniony jest od momentu, w którym powstało naruszenie sprawności organizmu danej osoby, powodujące orzeczenie wobec niej całkowitej niezdolności do pracy.

Renta socjalna przysługuje zatem:
osobie pełnoletniej, całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, jeżeli naruszenie to powstało:

1. przed ukończeniem 18 roku życia;

2. w trakcie nauki w szkole lub szkole wyższej – ale przed ukończeniem 25 roku życia;

3. w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej – bez wskazania granicy wieku.

Ustalenia całkowitej niezdolności do pracy dokonuje lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Podczas podejmowania decyzji lekarz orzecznik ZUS kieruje się zasadami i trybem orzekania, określonym w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Okres, na jaki orzeka się rentę socjalną

W zależności od tego, czy całkowita niezdolność do pracy jest orzeczona jako niezdolność trwała lub okresowa, osobie uprawnionej może przysługiwać odpowiednio renta socjalna stała lub renta socjalna okresowa.

Wysokość renty socjalnej uzależniona jest od aktualnych uregulowań wysokości renty z tytułu niezdolności do pracy. Zgodnie z art. 6 ustawy o rencie socjalnej wynosi ona 84 % kwoty najniższej renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, określonej w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Waloryzacja renty socjalnej także następuje na zasadach i w trybie określonych dla emerytur i rent z FUS.

Praca na rencie.

Osoba uprawniona do renty socjalnej może w miarę swobodnie podjąć zatrudnienie. Dzięki pracy na rencie, jeżeli przychód z podjętej działalności będzie podlegał obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, osoba uprawniona do renty socjalnej może po określonym czasie uzyskać i odpowiednio ukształtować prawo do uzyskania renty z tytułu niezdolności do pracy.

Przychód, osiągany przez pracującego i pobierającego rentę socjalną, może jednak w pewnych przypadkach doprowadzić do zawieszenia prawa do renty.

Prawo do renty socjalnej zawiesza się za miesiąc, w którym przychody oznaczone w art. 10 ust. 1-5 ustawy o rencie socjalnej zostały osiągnięte w łącznej kwocie wyższej niż 70 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy ostatnio ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego do celów emerytalnych.

Kwotę przychodu powodującego zawieszenie renty ogłasza każdorazowo Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych  w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

Ostatni Komunikat Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, z dnia 16 maja 2014 r., został ogłoszony w Monitorze Polskim z dnia 22 maja 2014 r. poz. 370. Podaje on kwotę przychodu odpowiadającego 70 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za I kwartał 2014 roku. Kwota ta wynosi aktualnie 2726,80 zł.

 

Zobacz też:
Niezdolność do pracy w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych

Czy na rencie można pracować?

Przepisy regulujące zatrudnienie osób z niepełnosprawnością-cz. 1

Osoba z orzeczeniem o niezdolności do samodzielnej egzystencji moze pracować

Post przeniesiony z mojego blogu „pracanarencie.blox.pl”

Wszystkim mającym wątpliwości, czy osoba z orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy może pracować i szukającym poparcia w orzecznictwie Sądu Najwyższego, polecam uzasadnienie uchwały składu 7 sędziów SN z dnia 29 września 2006 roku. Sygn. akt II UZP 10/06.
Sąd Najwyższy odnosząc się do osób z orzeczeniem o niezdolności do pracy podkreślił w nim, że (cyt.:) „w przypadku posiadania odpowiednich kwalifikacji mogą one wykonywać pracę i normalnie zarobkować. Co wiecej – wyjątki takie mogą występować także w przypadku osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji, które przy wykonywaniu czynności życiowych muszą korzystać z pomocy innej osoby, jednak ich szczególne kwalifikacje zawodowe pozwalają na zarobkowanie (na przykład osoby całkowicie niewidome albo osoby nie mogące poruszać się samodzielnie, które wykonują pracę umysłową).
O tym orzeczeniu być może jeszcze będę wspominać , bo jest według mnie bardzo interesujące.

Niezdolność do pracy – co to znaczy

Post przeniesiony z mojego blogu ” pracanarencie.blox.pl „

Myslę, ze wiekszość z nas choć raz zetknęła się z pojęciem renty z tytułu niezdolności do pracy. Potocznie zwanej rentą inwalidzką. Jakby jeszcze wiedzieć o co w tym chodzi …

Ustawa o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wymienia dwie kategorie niezdolności do pracy:

1. całkowitą niezdolność do pracy,

2. częściową niezdolność do pracy.

Całkowicie niezdolną do pracy określana jest osoba, co do której stwierdzono, że utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. (Art. 12 ust. 2)

Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która zdaniem lekarza orzecznika ZUS utraciła w znacznym stopniu zdolność do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. (Art. 12 ust. 3)

Przepisy ustawy brzmią bardzo kategorycznie: niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo
1) utraciła zdolność do pracy zarobkowej
2) z powodu naruszenia sprawności organizmu
3) i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. (Art. 12 ust. 1)

Na szczęście z pomocą przychodzą dalsze przepisy ustawy.

Potwierdzająone, że zachowanie zdolności do pracy w warunkach określonych w przepisach o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych nie stanowi przeszkody do orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy.

Zatem, zgodnie z przepisami ustawy o emeryturach i rentach, każda osoba z ustalonym prawem do renty z tytułu niezdolności do pracy, w tym także z orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy,
może w określonych warunkach podejmować zatrudnienie.

 O tym, jakie to warunki – piszę tutaj .